Για Το Γονιό

Το παιδί σας στην Προσκοπική Κίνηση

**βρήκα το παρακάτω άθρο στην νέα ιστοσελίδα του ΣΕΠ και θεώρησα σωστό να παραθέσω γιατι σίγουρα κάπου θα μας βοηθήσει ίσως όχι τόσο τους μεγαλυτέρους αλλά τους νέους Βαθμοφόρους μας


Το παιδί σας στην κίνηση


Μια βασική ερώτηση που θα πρέπει να μας κάνετε είναι :

Τι θα κερδίσει το παιδί μου από την Προσκοπική Κίνηση;

Σήμερα υπάρχουν δεκάδες ευκαιρίες για εξωσχολικές δραστηριότητες για παιδιά και εφήβους. Οι περισσότερες προσφέρουν στα παιδιά ανάπτυξη μιας ικανότητας, μιας γνώσης ή διασκέδαση. Η Προσκοπική Κίνηση όμως προχωράει αρκετά βήματα παραπέρα.
Το παιδί σας θα έχει μια παρέα μέσα στην οποία θα μάθει να συνεργάζεται, θα ανακαλύψει νέες κλίσεις, θα ζήσει νέες εμπειρίες. Όλα αυτά μέσα σε ένα οργανωμένο περιβάλλον, με εκπαιδευμένους ενήλικους εθελοντές, που μπορεί να σας φαίνεται ότι είναι ακόμα παιδιά και κάνουν το μεράκι τους, αλλά στην πραγματικότητα προσφέρουν στο παιδί σας ανεκτίμητη βοήθεια.
Η Προσκοπική μέθοδος είναι ειδικά σχεδιασμένη για να φαίνεται σαν παιχνίδι, να είναι ελκυστική για τα παιδιά και παράλληλα να τα προετοιμάζει για την είσοδό τους στην κοινωνία.
Στόχος μας είναι σε οποίο περιβάλλον και αν ζουν, όλοι οι νέοι έχουν την ικανότητα να τα "βγάζουν πέρα" και την ικανότητα να γίνουν "οι αρχιτέκτονες της δικής τους ανάπτυξης" ως άτομα τα οποία είναι:

Αυτόνομα, ικανά να επιλέγουν και να ελέγχουν την προσωπική και κοινωνική ζωή τους ως άτομα και ως μέλη της κοινωνίας.

Υποστηρικτικά, ικανά να δείχνουν ενδιαφέρον για τους άλλους, να ενεργούν μαζί τους και για αυτούς και να μοιράζονται τις ανησυχίες τους.

Υπεύθυνα, ικανά να αναλαμβάνουν τις ευθύνες για τις πράξεις τους, να δεσμεύονται και να ολοκληρώνουν ό,τι έχουν αναλάβει.

Αφοσιωμένα, ικανά να διεκδικούν, με σεβασμό σε αξίες, ιδανικά και να ενεργούν σύμφωνα με αυτές

ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Συχνά τα παιδιά μας βρίσκονται αντιμέτωπα με καταστάσεις που μπορεί να επηρεάσουν την ανάπτυξή τους, την ασφάλειά τους και ολόκληρη τη ζωή τους. Ως γονείς καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να τα εκπαιδεύσουμε, να τα καθοδηγήσουμε και να τα προετοιμάσουμε έτσι, ώστε να είναι σε θέση να παίρνουν τις καλύτερες αποφάσεις που τα αφορούν. Μερικά θέματα είναι αρκετά εύκολο να τα συζητήσουμε με τα παιδιά μας, όπως οι βαθμοί τους στο σχολείο, οι διάφορες δραστηριότητές τους, οι φίλοι τους και αρκετά άλλα καθημερινά ζητήματα. Άλλα θέματα είναι πιο δύσκολο να τα συζητήσουμε, μεταξύ των οποίων είναι και η κακοποίησή τους, ιδιαίτερα η σεξουαλική κακοποίηση.

Όμως, παρότι η συζήτηση αυτού του θέματος με τα παιδιά μας είναι μια δύσκολη υπόθεση, είναι πολύ σημαντική. Ίσως το σπουδαιότερο μέτρο που μπορούμε να πάρουμε ως γονείς, για να προστατέψουμε τα παιδιά μας από την κακοποίηση, είναι να έχουμε δημιουργήσει κλίμα ανοιχτής επικοινωνίας στην οικογένεια. Οι έρευνες δείχνουν ότι παιδιά, των οποίων οι γονείς τους μιλάνε για την αποτροπή της κακοποίησης, μπορούν να αποκρούσουν πιο αποτελεσματικά κάθε παρενόχληση.

Περισσότερα από τρία εκατομμύρια περιστατικά κακοποίησης παιδιών αναφέρονται στις ΗΠΑ κάθε χρόνο. Από αυτά οι 500.000 αφορούν σεξουαλική κακοποίηση. Στη χώρα μας δεν υπάρχουν σχετικές στατιστικές. Τα περιστατικά όμως που φθάνουν στη δημοσιότητα δείχνουν ότι ο κίνδυνος δεν είναι αμελητέος. Το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, ο μεγαλύτερος νεολαιίστικος οργανισμός της χώρα μας, είναι σε θέση να βοηθήσει στην προστασία της νεολαίας μας.

Το φυλλάδιο αυτό έχει σκοπό να σας δώσει χρήσιμες πληροφορίες και τρόπους που θα σας βοηθήσουν να μάθετε στα παιδιά σας πώς να προστατεύονται από τέτοιους κινδύνους. Χωρίζεται σε δυο μέρη. Το πρώτο μέρος απευθύνεται σε σας, τους γονείς. Περιέχει πληροφορίες για την παιδική κακοποίηση και παρέχει μερικές ιδέες που θα βοηθήσουν τους γονείς να μιλήσουν με τα παιδιά τους γι’ αυτό το θέμα. Το δεύτερο μέρος περιέχει υλικό που θα πρέπει να συζητήσετε με το παιδί σας. Πριν από τη συζήτηση όμως, θα πρέπει να έχετε διαβάσει ολόκληρο το φυλλάδιο. Μπορεί να σκεφτείτε να δώσετε το φυλλάδιο στο παιδί σας να το διαβάσει μόνο του. Δεν το συνιστούμε, γιατί ένας από τους στόχους του είναι να βοηθήσει στην εγκατάσταση καλής επικοινωνίας μεταξύ των γονέων και του παιδιού πάνω σ’ αυτά τα θέματα, ώστε να ξέρει ότι μπορεί σε κάθε στιγμή να συζητήσει μαζί σας τέτοια και πιο δύσκολα ίσως θέματα.

ΜΕΡΟΣ 1^ο

Παιδική κακοποίηση. Βασικές έννοιες για τους γονείς

                Κακοποιημένο ή παραμελημένο παιδί λέμε το παιδί που έχει υποστεί βλάβη ή έχει απειληθεί με σωματική ή ψυχική βλάβη από πράξεις ή παραλείψεις ατόμου που είναι υπεύθυνο για τη φροντίδα του. Υπάρχουν διάφορα είδη κακοποίησης: η φυσική (ή σωματική) κακοποίηση, η συναισθηματική κακοποίηση και η σεξουαλική κακοποίηση. Η παραμέληση ανηλίκου είναι μορφή κακοποίησης που συμβαίνει, όταν το άτομο που είναι υπεύθυνο για τη φροντίδα του παιδιού είναι ικανό, αλλά δεν καταφέρνει να παράσχει τα απαραίτητα, δηλαδή τροφή, ντύσιμο, στέγη ή φροντίδα και επίβλεψη. Υπάρχουν νόμοι που δίνουν τους ορισμούς και προβλέπουν ποινές για την παιδική κακοποίηση και την παιδική παραμέληση.

                Οι καταστάσεις αυτές είναι σοβαρά προβλήματα για την κοινωνία μας και οι περιπτώσεις που αναφέρονται στις αρχές αυξάνουν χρόνο με το χρόνο. Γι’ αυτό παρακάτω αναφέρουμε αναλυτικότερα μερικά στοιχεία για κάθε μορφή κακοποίησης.

Παραμέληση

                Ένα παιδί θεωρείται παραμελημένο, όταν το άτομο το οποίο έχει την ευθύνη της φροντίδας του δεν του δίνει τροφή, ρούχα, στέγη, ιατρική φροντίδα, εκπαίδευση και επίβλεψη. Όταν αυτές οι βασικές ανάγκες του παιδιού δεν ικανοποιούνται σκόπιμα, όχι επειδή οι γονείς ή οι κηδεμόνες είναι φτωχοί, τότε θεωρείται ότι το παιδί παραμελείται. Συχνά οι γονείς είναι τόσο απορροφημένοι με την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών, ώστε δεν αντιλαμβάνονται τις ανάγκες του παιδιού τους και δε συνειδητοποιούν ότι το παραμελούν.

Φυσική κακοποίηση

                Φυσική κακοποίηση είναι ο σκόπιμος τραυματισμός του παιδιού από το άτομο που έχει επιφορτισθεί με τη φροντίδα του. Η φυσική κακοποίηση συχνά προκαλείται από αδικαιολόγητη τιμωρία ή από τιμωρία που είναι πολύ βαριά για το παιδί. Μερικές φορές είναι το αποτέλεσμα της αντίδρασης του κηδεμόνα στο στρες. Η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ από τον κηδεμόνα ευθύνεται σε αρκετές περιπτώσεις για την κακοποίηση του παιδιού.

                Οι κακώσεις από τη φυσική κακοποίηση μπορεί να περιλαμβάνουν μώλωπες, κατάγματα, εγκαύματα και εκδορές. Τα παιδιά συχνά υφίστανται μικροτραυματισμούς κατά την παιδική ηλικία, συνήθως στις κνήμες, τα γόνατα και τους αγκώνες. Όταν οι κακώσεις είναι σε άλλα σημεία του σώματος, όπως η κοιλιά ή η πλάτη και δεν μοιάζουν με τις συνηθισμένες παιδικές κακώσεις, τότε είναι πιθανό να έχει συμβεί κακοποίηση.

                Η φυσική κακοποίηση συμβαίνει σε παιδιά όλων των ηλικιών, όμως στις ηλικίες 12-17 είναι μεγαλύτερη η συχνότητα εμφάνισής της. Αυτό είναι πιθανώς το αποτέλεσμα των αυξανόμενων αντιθέσεων και συγκρούσεων μεταξύ γονέων και παιδιών, καθώς αυτά γίνονται περισσότερο ανεξάρτητα.

Συναισθηματική κακοποίηση

                Η συναισθηματική κακοποίηση είναι δυσκολότερο να αναγνωριστεί, είναι όμως το ίδιο επιβλαβής για το παιδί, όσο και οι άλλες μορφές κακοποίησης. Η συναισθηματική κακοποίηση καταστρέφει στο παιδί το αίσθημα της αυτοεκτίμησης και σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει και στην ανάπτυξη ψυχολογικών προβλημάτων και διαταραχών στην ομιλία. Ένα παιδί δέχεται συναισθηματική κακοποίηση, όταν συνεχώς γελοιοποιείται, απορρίπτεται, κατηγορείται ή συγκρίνεται υποτιμητικά με τα αδέλφια του ή με άλλα παιδιά.

                Οι υπερβολικές προσδοκίες από το παιδί στο σχολικό, αθλητικό, ακαδημαϊκό ή σε άλλους τομείς είναι μια συνηθισμένη αιτία συναισθηματικής κακοποίησης από τους γονείς ή από άλλους ενήλικες. Όταν το παιδί δεν μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτές τις απαιτήσεις, αισθάνεται ότι είναι άχρηστο και ανίκανο.

Σεξουαλική κακοποίηση

                Όταν ένας ενήλικας ή ένα άλλο παιδί χρησιμοποιεί την επιβολή του ή τη δύναμή του πάνω στο παιδί, για να το εμπλέξει σε σεξουαλικές πράξεις, θεωρείται σεξουαλική κακοποίηση και το άτομο αυτό λέγεται «παρενοχλών» ή «σάτυρος». Ο δράστης μπορεί να χρησιμοποιεί κόλπα, δώρα, απειλές ή τη δύναμή του προκειμένου να αναγκάσει το παιδί να συμμετάσχει στις σεξουαλικές πράξεις. Η σεξουαλική κακοποίηση περιλαμβάνει κάθε ενέργεια που γίνεται για τη σεξουαλική ικανοποίηση του σάτυρου, αρχίζοντας από την απλή έκθεση των γεννητικών οργάνων (επιδειξιομανία), την παρατήρηση σεξουαλικών οργάνων ή σεξουαλικών πράξεων άλλων ατόμων (οφθαλμολαγνεία), μέχρι θωπεία και βιασμό.

                Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι:

·         Σεξουαλική κακοποίηση υφίσταται το 25% των κοριτσιών και το 14% των αγοριών, μέχρι να συμπληρώσουν τα 18 τους χρόνια.

·         Τα παιδιά μπορεί να κακοποιηθούν σεξουαλικά σε κάθε ηλικία, συχνότερα όμως αυτό συμβαίνει στις ηλικίες μεταξύ 7 και 13 ετών!

·         Τα παιδιά είναι πιθανότερο να παρενοχληθούν από κάποιον που γνωρίζουν και εμπιστεύονται!

·         Το 80-90% των σεξουαλικά κακοποιημένων αγοριών κακοποιούνται από γνωστούς αλλά όχι συγγενείς.

·         Γυναίκες κακοποιούν σεξουαλικά το 20% των κακοποιημένων αγοριών ηλικίας κάτω των 14 ετών.

·         Πολύ λίγα από τα σεξουαλικά κακοποιημένα παιδιά αναφέρουν το περιστατικό σε κάποιον. Συνήθως τους έχουν πει να το κρατήσουν μυστικό και χρησιμοποιούν γι’ αυτό υποσχέσεις, δώρα, απειλές ή και φυσική δύναμη.

·         Τα παιδιά μπορεί να αισθάνονται υπεύθυνα για την κακοποίηση και να φοβούνται ότι οι γονείς τους θα αντιδράσουν με θυμό, αν το μάθουν.

Τα αγόρια ηλικίας 12-17 ετών διατρέχουν ιδιαίτερα αυξημένο κίνδυνο για σεξουαλική κακοποίηση. Οι ορμονικές και σωματικές αλλαγές που συμβαίνουν κατά την εφηβεία, η φυσιολογική περιέργειά τους για τα νέα χαρακτηριστικά του σώματός τους και οι αλλαγές στη συναισθηματικότητά τους τα κάνουν εύκολους στόχους για τους σάτυρους. Η επιθυμία τους να δείξουν ανεξαρτησία από τους γονείς τους, φυσιολογικό χαρακτηριστικό της ηλικίας τους, αυξάνει τον κίνδυνο. Επιπλέον, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά αποθαρρύνουν τα παιδιά από το να ζητήσουν βοήθεια από τους γονείς τους σε περίπτωση που αντιμετωπίσουν τέτοιο κίνδυνο.

Σεξουαλική παρενόχληση από συνομήλικους

Περίπου το ένα τρίτο των σεξουαλικών παρενοχλήσεων προέρχεται από άλλα παιδιά. Αν το παιδί σας μιλάει για παρέες με σεξουαλικές δραστηριότητες ή για ανάρμοστη, παραπειστική, πιεστική ή εξαναγκαστική συμπεριφορά από άλλα παιδιά για σεξουαλικές πράξεις, αυτά είναι μορφές σεξουαλικής παρενόχλησης και θα πρέπει να κινηθείτε, για να τα σταματήσετε. Αυτό το είδος της κακής σεξουαλικής συμπεριφοράς είναι σοβαρό και δε θα πρέπει να παραγνωρίζεται.

Παιδιά που παρενοχλούν άλλα παιδιά χρειάζονται επαγγελματική βοήθεια. Είναι πιθανότερο να βοηθηθούν, αν θεραπευτούν ως παιδιά, παρά αν ως ενήλικες συνεχίσουν να παρενοχλούν παιδιά.

Οι γονείς και οι ενήλικες που εργάζονται με παιδιά θα πρέπει να μπορούν να διακρίνουν τη σεξουαλική συμπεριφορά που είναι μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης του παιδιού και αυτής που αποτελεί παρενόχληση και κακοποίηση. Αν αντιληφθείτε ότι το παιδί σας παρουσιάζει μια συμπεριφορά που δεν είναι παρενοχλητική, αλλά δε σας αρέσει, εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία να συζητήσετε μαζί του το θέμα και να το βοηθήσετε να καταλάβει γιατί δε συμφωνείτε.

Σημεία σεξουαλικής κακοποίησης

Η πιο σίγουρη ένδειξη ότι ένα παιδί έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά είναι η δική του αφήγηση. Όμως, επειδή πολλές φορές τα παιδιά δεν αναφέρουν την κακοποίησή τους, οι γονείς θα πρέπει να ανησυχήσουν, αν παρατηρήσουν κάτι από τα παρακάτω:

·         Υπονοούμενα, έμμεσα μηνύματα: Άρνηση του παιδιού να πάει στο σπίτι ενός φίλου του ή ενός συγγενή, χωρίς προφανή λόγο, για παράδειγμα: «Απλά δεν τον γουστάρω πια»

·         Προκλητική σεξουαλική συμπεριφορά: Συμπεριφέρεται σεξουαλικά όπως οι ενήλικες, ή χρησιμοποιεί σεξουαλικό λεξιλόγιο που δεν αναμένεται για την ηλικία του.

·         Φυσικά συμπτώματα: Ερεθισμός της γεννητικής ή πρωκτικής περιοχής.

Τα παρακάτω σημεία συνήθως δείχνουν ότι το παιδί είναι αναστατωμένο. Αν τα παρατηρήσουμε και δούμε ότι συνεχίζονται για περισσότερες από μερικές μέρες, πιθανότατα σημαίνει ότι το παιδί έχει κάποιο σημαντικό πρόβλημα και χρειάζεται τη δική μας βοήθεια και υποστήριξη. Η σεξουαλική κακοποίηση μπορεί να είναι μέσα στις πιθανές αιτίες αυτών των συμπτωμάτων.

·         Αυτοκαταστροφική συμπεριφορά: Σκόπιμοι αυτοτραυματισμοί, χρήση αλκοόλ ή άλλων ουσιών, τάσεις φυγής, απόπειρα αυτοκτονίας,  απρόσεκτη και παράτολμη σεξουαλική συμπεριφορά.

·         Δυστυχία: Αδικαιολόγητη ανησυχία και κλάματα, διαταραχές του ύπνου ή ανορεξία.

·         Παλιμπαιδισμός: Συμπεριφορά μικρού παιδιού, θηλασμός του δακτύλου ή βρέξιμο του κρεβατιού.

·         Δυσκολίες στο σχολείο: Ξαφνική μείωση των σχολικών βαθμών, προβλήματα συμπεριφοράς ή σκασιαρχείο.

Για να προλάβουμε την παιδική κακοποίηση

                Με εξαίρεση τη σεξουαλική κακοποίηση των αγοριών, τα περισσότερα περιστατικά κακοποίησης παιδιών συμβαίνουν μέσα στις οικογένειες. Οι προσπάθειες για πρόληψη της συναισθηματικής και της φυσικής κακοποίησης πρωταρχικά σκοπεύουν στο να βοηθήσουμε τους ενήλικες, πολλές φορές τους γονείς, να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους.

                Αρκετές περιπτώσεις φυσικής και συναισθηματικής κακοποίησης οφείλονται στην αντίδραση των γονέων στο στρες που έχουν στην καθημερινή ζωή τους. Όταν μάθουμε να αναγνωρίζουμε αυτό το στρες και να κάνουμε ένα διάλειμμα, όταν η ψυχολογική πίεση αυξάνεται, μπορούμε να αποφύγουμε να κακοποιούμε εκείνους που αγαπάμε. Παρακάτω υπάρχει ένας πίνακας που δίνει διεξόδους για γονείς που βρίσκονται σε κατάσταση υπερέντασης, ώστε να αποφύγουν την κακοποίηση των παιδιών.

                Επιπλέον, οι γονείς και όσοι άλλοι αναλαμβάνουν τη φροντίδα παιδιών θα πρέπει να σκεφτούν και να απαντήσουν στις παρακάτω ερωτήσεις, που αφορούν τις μεθόδους που χρησιμοποιούν για την εφαρμογή της πειθαρχίας:

·         Ο σκοπός της τιμωρίας είναι να εκπαιδεύσει το παιδί ή να εκτονώσει το θυμό του γονέα;

·         Το παιδί είναι σε θέση να καταλάβει τη σχέση της συμπεριφοράς του με την τιμωρία;

·         Είναι η τιμωρία κατάλληλη και μέσα στα όρια της επιθυμητής πειθαρχίας;

·         Υπάρχει κάποια ηπιότερη, αλλά εξίσου αποτελεσματική τιμωρία;

·         Μήπως η τιμωρία είναι εξευτελιστική, σκληρή ή πέρα από τα όρια που το παιδί μπορεί να αντέξει;

·         Αν χρησιμοποιείται σωματική βία, γίνεται με προσοχή, ώστε να αποφευχθεί ο τραυματισμός του παιδιού;

Αυτές οι ερωτήσεις μπορούν να μας βοηθήσουν να καθορίσουμε τα όρια μεταξύ της αποδεκτής επιβολής πειθαρχίας και της κακοποίησης. Άλλες μορφές παιδικής κακοποίησης μέσα στην οικογένεια είναι πολύ πιο πολύπλοκες και η αντιμετώπισή τους χρειάζεται επαγγελματική βοήθεια.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ

                Την επόμενη φορά που τα μαζεμένα καθημερινά προβλήματα σας έχουν φέρει στο σημείο να ξεσπάσετε, ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ. Κάντε κάποια από τα παρακάτω. Θα αισθανθείτε καλύτερα και ... καλύτερα θα νοιώσει και το παιδί σας:

·         Πάρτε μια βαθειά αναπνοή. Και μια δεύτερη. Μετά θυμηθείτε ότι εσείς είστε ο ενήλικας.

·         Κλείστε τα μάτια σας και φανταστείτε ότι ακούτε αυτά που το παιδί σας πρόκειται ν’ ακούσει.

·         Πιέστε τα χείλη σας και μετρείστε από μέσα σας μέχρι το δέκα, ή, ακόμη καλύτερα, μέχρι το είκοσι.

·         Βάλτε το παιδί σας να καθήσει σε μια καρέκλα «για τιμωρία» (Θυμηθείτε τον κανόνα: ένα λεπτό τιμωρίας για κάθε χρόνο ηλικίας του παιδιού)

·         Καθείστε κι εσείς στην καρέκλα. Αναλογιστείτε την αιτία του θυμού σας. Είναι το παιδί ή μήπως το παιδί είναι ο εύκολος στόχος του θυμού σας;

·         Τηλεφωνείστε σε κάποιον φίλο –η.

·         Αν υπάρχει κάποιος άλλος να προσέχει το παιδί, πάτε μια βόλτα.

·         Πλύντε το πρόσωπό σας με κρύο νερό.

·         Βάλτε μουσική. Ή τραγουδήστε.

·         Πάρτε χαρτί και μολύβι και γράψτε όσες λέξεις σας έρχονται στο μυαλό. Φυλάξτε τη λίστα.

Ελάχιστοι γονείς κακοποιούν σκόπιμα τα παιδιά τους. Όταν καθυστερήσουν λίγο την τιμωρία, προκειμένου να ελέγξουν τον εαυτό τους, τότε κερδίζουν και οι ίδιοι και τα παιδιά.

Πώς να μιλήσετε με το παιδί σας για τη σεξουαλική κακοποίηση

                Μερικοί γονείς θεωρούν πολύ δύσκολο, έως και ακατόθρωτο να καθήσουν και να συζητήσουν με το παιδί τους ένα τέτοιο θέμα. Αυτή η απροθυμία μάλιστα φαίνεται να αυξάνει, καθώς αυξάνει η ηλικία του παιδιού. Το δεύτερο μέρος του φυλλαδίου έχει σκοπό να σας δώσει θέματα που θα σας διευκολύνουν σ’ αυτή την κουβέντα.

                Να και μερικά «μυστικά» που θα βοηθήσουν μια τέτοια συζήτηση:

·         Αν νιώθετε άβολα συζητώντας μαζί του για τη σεξουαλική κακοποίηση, παραδεχτείτε το. Αν προσπαθείτε να του το κρύψετε, το παιδί θα καταλάβει ότι κάτι συμβαίνει και είναι πιθανό να παρερμηνεύσει αυτή τη δυσκολία σας. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φράσεις όπως: «Δε νιώθω ευχάριστα να συζητάω ένα τέτοιο θέμα μαζί σου, γιατί δε θέλω να σκέφτομαι ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί σε σένα. Επειδή όμως καθένας μας μπορεί να βρεθεί σε μια δύσκολη κατάσταση, θα ήθελα να γνωρίζεις να την αντιμετωπίσεις και να έρθεις σε μένα να το συζητήσουμε. Είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να κουβεντιάζουμε οποτεδήποτε έχεις κάποια ερώτηση να μου κάνεις ή όποτε κάποιος θελήσει να σου κάνει κακό».

·         Τα παιδιά της ηλικίας αυτής αναπτύσσουν περιέργεια για τη δική τους σεξουαλικότητα και χρειάζονται τη γονική βοήθεια, για να καθορίσουν ποια συμπεριφορά είναι φυσιολογική και ποια όχι. Χρειάζονται να έχουν την ευχέρεια να ρωτούν για τις σχέσεις τους και τα αισθήματά τους. Αόριστες προειδοποιήσεις όπως: «αυτό είναι καλό» ή «αυτό είναι κακό» δε βοηθούν. Καθετί σχετικό με τη σεξουαλικότητα είναι «παράξενο». Χρειάζονται λοιπόν περισσότερη συζήτηση με τους γονείς γι’ αυτά τα θέματα, ώστε να μπορέσουν να θέσουν τα όρια στις σχέσεις και τη συμπεριφορά τους.

·         Πολλά παιδιά σ’ αυτή την ηλικία θεωρούν προτιμότερο να δείχνουν «cool», ότι δεν τρέχει τίποτα, παρά να ρωτούν και να ζητούν τη γονική βοήθεια. Το παιδί σας μπορεί να αντιδράσει έτσι, όταν του ανοίξετε συζήτηση για τη σεξουαλική κακοποίηση. Μπορεί να γελάει αδιάφορα, αμήχανα ή να αλλάζει θέμα. Μπορεί να σας πει ότι ήδη γνωρίζει το θέμα. Δεν πειράζει. Το κύριο σημείο που θέλουμε να του περάσουμε είναι ότι, αν και όποτε έχει ερωτήσεις ή προβλήματα που δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει μόνο του, δεν έχει παρά να έρθει σ’ εμάς. Αν μας πει ότι ξέρει για τη σεξουαλική κακοποίηση, μπορούμε να του ζητήσουμε να μας πει τι ξέρει.

Σήμερα τα παιδιά της εφηβικής και της προεφηβικής ηλικίας δέχονται πολλές λανθασμένες πληροφορίες σχετικά με τη σεξουαλικότητα, τις σχέσεις και τη σεξουαλική κακοποίηση. Τραγουδιστές, τηλεοπτικοί αστέρες, πρωταγωνιστές σε σαπουνόπερες κ.λ.π. είναι τα πρότυπά τους και τους περνάνε λάθος μηνύματα. Παρ’ όλα αυτά, οι γονείς εξακολουθούν να ασκούν σημαντικότατη επίδραση στη ζωή τους.

Όταν ένα παιδί σας μιλάει για κακοποίηση...

Αν ένα παιδί πέσει θύμα κακοποίησης, η πρώτη σας αντίδραση μπορεί να το επηρεάσει σημαντικά και να το βοηθήσει να ξεπεράσει πιο εύκολα τη δοκιμασία αυτή. Οι ακόλουθες οδηγίες μπορεί να σας βοηθήσουν:

·         Μην πανικοβάλλεστε και μην αντιδράτε υπερβολικά σ’ αυτά που σας λέει το παιδί σας.

·         Μην κατακρίνετε το παιδί σας και μην του λέτε ότι δεν κατάλαβε τι ακριβώς έγινε.

·         Σεβαστείτε την προσωπικότητα και την ιδιωτικότητα του παιδιού. Πηγαίνετέ το για να μιλήσετε σ’ ένα ήσυχο μέρος, όπου δε σας ακούει και δε θα σας διακόψει κανείς.

·         Βεβαιώστε το παιδί ότι δε φταίει αυτό για ό,τι συνέβη. Πείτε του πόσο σημαντικό είναι που σας ανέφερε το γεγονός και ότι θα βοηθήσετε να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο.

·         Ενθαρρύνετέ το να καταγγείλει στις αρχές το γεγονός, αλλά προσπαθήστε να αποφύγετε επανειλημμένες καταθέσεις που είναι δυσάρεστες και στρεσογόνες για το παιδί.

·         Συμβουλευτείτε τον οικογενειακό σας γιατρό ή οργανισμούς και συλλόγους που ασχολούνται με την παιδική κακοποίηση για την ανάγκη ιατρικής ή άλλης βοήθειας προς το παιδί.

Θα πρέπει να δείχνετε πραγματικό ενδιαφέρον αλλά όχι πανικό ή θυμό, όταν ρωτάτε το παιδί σας για πιθανή σεξουαλική κακοποίηση.

                Τέλος, αν το παιδί σας κακοποιηθεί σεξουαλικά, δε θα πρέπει να κατηγορείτε ούτε τον εαυτό σας ούτε το παιδί. Οι σάτυροι δεν είναι εύκολο να αναγνωριστούν. Προέρχονται από όλες τις δραστηριότητες της ζωής, από όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Συχνά έχουν καλή θέση, με κύρος, καλή δουλειά, πηγαίνουν στην εκκλησία και έχουν και κοινωνική δραστηριότητα. Μερικές φορές έχουν ιδιαίτερη ικανότητα να χειρίζονται τα παιδιά, δίνοντάς τους ιδιαίτερη προσοχή, δώρα ή και χρήματα. Μπορεί να ασκούν αυτές τις ικανότητές τους και στους γονείς και σε άλλους ενήλικες και έτσι αυτή η διεστραμμένη σεξουαλική συμπεριφορά τους μπορεί να εμφανίζεται ως φιλία και φροντίδα για το παιδί.

Οικογενειακές συγκεντρώσεις

                Το παιδί πρέπει να νιώθει άνετα, ώστε να αναφέρει στους γονείς του κάθε ευαίσθητο πρόβλημά του ή κάποια περίεργη εμπειρία του, όπως π.χ. ότι κάποιος το πλησίασε με παράξενο τρόπο ή που το έκανε να νιώσει άβολα. Οι μελέτες λένε ότι περισσότερα από τα μισά παιδιά θύματα κακοποίησης δεν αναφέρουν το περιστατικό, γιατί είναι πολύ μπερδεμένα ή πολύ φοβισμένα για να το κάνουν.

                Για να είναι σε θέση το παιδί σας να συζητήσει τέτοια θέματα, για τους φίλους του και τις σχέσεις του με τους άλλους, για όσα του αρέσουν ή όχι, για τα αισθήματά του, θα πρέπει να έχει δημιουργηθεί κατάλληλη ατμόσφαιρα και να διατηρείται ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας μεταξύ των μελών της οικογένειας. Ένας καλός τρόπος για να καλλιεργείται αυτή η ατμόσφαιρα είναι οι οικογενειακές συναντήσεις και συζητήσεις, που μπορεί να πραγματοποιούνται σε κάποιες ευκαιρίες, όπως στο οικογενειακό τραπέζι κάθε μεσημέρι, κάθε βράδυ, κάθε Κυριακή κ.λ.π.

ΜΕΡΟΣ 2^ο

Για να ενημερωθούν τα παιδιά

               

Μέρος από τον

ΠΙΝΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Αν αισθανθείς απειλή έχεις το δικαίωμα:

·         Να εμπιστευτείς αυτό που σου λέει το ένστικτό σου και τα αισθήματά σου.

·         Να πεις όχι σε κάθε ανεπιθύμητη επαφή.

·         Να αρνηθείς κάθε παράξενη απαίτηση των μεγάλων.

·         Να μη δώσεις πληροφορίες που θα έβαζαν σε κίνδυνο την ασφάλειά σου.

·         Να αρνηθείς τα δώρα.

·         Να διεκδικείς την ιδιωτικότητά σου.

·         Να μην προσφέρεις εξυπηρέτηση ή και να είσαι αγενής, αν η κατάσταση σου φαίνεται περίεργη ή επικίνδυνη.

·         Να τρέξεις, να φωνάξεις και να κάνεις σκηνή.

·         Να παλέψεις με όλες σου τις δυνάμεις, για να αποφύγεις ανεπιθύμητες εξελίξεις.

·         Να φωνάξεις για βοήθεια.

Να θυμάσαι ότι αυτές είναι πράξεις αυτοπροστασίας που μπορεί να σε βοηθήσουν να αποφύγεις κάποιον κίνδυνο.

Τα τρία ΑΑΑ

Αναγνώρισε ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι κακόβουλος και πρόσεχε καταστάσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κακοποίηση.

Αντιστάσου σε εξελίξεις, στις οποίες σε οδηγεί κάποιος, ώστε να μην υποστείς κακοποίηση.

Ανάφερε κάθε σεξουαλική παρενόχληση ή απόπειρα παρενόχλησης και κακοποίησης στους γονείς σου ή σε άλλους ενήλικες που εμπιστεύεσαι.

Σημείωση για τους γονείς: Οι παραπάνω πίνακες βοηθούν τα παιδιά, ιδιαίτερα όταν είναι πάνω από 10 ετών, να προσδιορίσουν τον κίνδυνο και τους δίνουν κάποιους τρόπους για να τον αντιμετωπίσουν. Πρέπει να συζητηθούν με το παιδί. Τα παρακάτω θέματα έχουν σχέση με αυτούς τους πίνακες.

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΒΟΗΘΑΣ και

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ

                Όταν έγινες Πρόσκοπος, έδωσες την Υπόσχεση «να βοηθάς κάθε άνθρωπο σε κάθε περίσταση». Ο Νόμος του Προσκόπου επίσης λέει ότι «ο Πρόσκοπος είναι χρήσιμος». Η προσπάθειά σου να τηρήσεις την Υπόσχεσή σου σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σε κάνει να βάλεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο. Αντίθετα μάλιστα πρέπει να είσαι έτοιμος και να παίρνεις όλα τα μέτρα σου, για να μη βρεθείς σε επικίνδυνη κατάσταση.

                «Να κάνεις κάθε μέρα μια καλή πράξη» σε προτρέπει ο Νόμος μας και υπάρχουν πολλές ευκαιρίες να το πετυχαίνεις. Πράγματι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν την ανάγκη βοήθειας και ένας Πρόσκοπος είναι πάντα πρόθυμος να την προσφέρει.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι, αν και δε χρειάζονται βοήθεια, θα σου τη ζητήσουν, ώστε να βρουν ευκαιρία να σε πλησιάσουν και να σου κάνουν κακό. Ένας Πρόσκοπος θα πρέπει να γνωρίζει καλά τους κανόνες ασφάλειας, ώστε να μπορεί να αναγνωρίσει έγκαιρα καταστάσεις που μπορεί να τον βάλουν σε κίνδυνο. Για παράδειγμα:

·         Μπορείς να δείξεις σε κάποιον οδηγό αυτοκινήτου το δρόμο που ψάχνει, αλλά μπορεί να είναι επικίνδυνο να μπεις μέσα στο αυτοκίνητο, για να τον πας εκεί που θέλει. Ένας Πρόσκοπος ποτέ δεν πρέπει να μπαίνει σε ξένο αυτοκίνητο χωρίς την άδεια των γονέων του.

·         Είναι μια καλή πράξη να βοηθήσεις κάποιον να μεταφέρει τα ψώνια στο σπίτι του, αλλά ποτέ δε θα πρέπει να μπεις μέσα στο σπίτι, εκτός αν έχεις την άδεια των γονιών σου. 

·         Ο Νόμος του Προσκόπου λέει ότι «ο Πρόσκοπος είναι υπάκουος». Ο Πρόσκοπος όμως πρέπει να είναι έξυπνος, ώστε να μην υπακούσει κάποιον που του λέει να κάνει κάτι που δεν του φαίνεται καλό ή που τον κάνει να νιώθει άσχημα. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο Πρόσκοπος πρέπει να συζητήσει με τους γονείς του το θέμα, για να ξεκαθαρίσει τις αμφιβολίες του.

Τρεις ιστορίες

1. Η ιστορία του Γιάννη

                Είμαι 12 χρονών και πηγαίνω στην έκτη τάξη. Κάθε απόγευμα πηγαίνω σε ένα κέντρο παιδικής απασχόλησης και παίζω, μέχρι να γυρίσει η μαμά μου από τη δουλειά. Ένας από τους νέους που εργάζονται εκεί τον τελευταίο καιρό παίζει μαζί μου πολύ. Είναι πολύ καλός τύπος και μου υποσχέθηκε να μου μάθει πάλη. Μου είπε ότι η πάλη είναι πολύ καλό άθλημα για μένα, γιατί έχει πολλές διαφορετικές κατηγορίες στο βάρος, έτσι εγώ που είμαι μικρόσωμος θα μπορώ να παλεύω με παιδιά της ηλικίας μου. Πρέπει να παραδεχθώ ότι μου αρέσει η πάλη. Όμως είναι κάτι που με ενοχλεί. Ο τύπος που με μαθαίνει πάλη θέλει να πηγαίνω εκεί τις Κυριακές, όταν δεν είναι κανένας άλλος εκεί. Λέει ότι έτσι θα έχουμε όλο το χώρο δικό μας και θα μπορεί να μου μάθει ένα σωρό πράγματα. Θα μου άρεσε να συνεχίσω αυτά τα μαθήματα, αλλά έχω παρατηρήσει ότι, καθώς μου δείχνει πως να παλεύω, με κρατάει κάτω και μερικές φορές με πιάνει βάζοντας το χέρι του ανάμεσα στα πόδια μου. Φαίνεται να το θεωρεί αστείο, αλλά εμένα δε μου αρέσει.

§         Τι βρίσκεις επικίνδυνο σ’ αυτή την ιστορία του Γιάννη;

Ø      Ανεπιθύμητο άγγιγμα σε ιδιαίτερα μέρη του σώματος.

Ø      Το άγγιγμα είναι πιθανό να γίνει πιο τολμηρό, αν αφεθεί να συνεχιστεί.

Ø      Η προσωπική προπόνηση την Κυριακή μπορεί να αφήνει το Γιάννη μόνο του με έναν πιθανό σάτυρο.

§         Πώς θα αντιστεκόσουν εσύ;

Ø      Ζήτησέ του να μην σε πιάνει έτσι, αλλιώς σταμάτα να παλεύεις μαζί του.

Ø      Να πηγαίνεις για πάλη σε ώρες που υπάρχουν και άλλοι εκεί ή πήγαινε μαζί με τη μαμά σου, το μπαμπά σου ή κάποιον φίλο σου.

Ø      Αν κατά την πάλη σε ακουμπάει μ’ αυτόν τον τρόπο φώναξε δυνατά, ώστε να σε ακούσουν όλοι: «Σταμάτα το αυτό».

§         Πώς θα αναφέρεις το περιστατικό;

Ø      Πες το στον προϊστάμενό του και ζήτησε να σε προπονήσει κάποιος άλλος στην πάλη.

Ø      Ζήτα από τους γονείς σου να το αναφέρουν στην αστυνομία. Αυτό που κάνει είναι σεξουαλική κακοποίηση και είναι παράνομο. Αν δε γίνει καταγγελία, είναι πολύ πιθανό αυτός να το ξανακάνει σε κάποιο άλλο παιδί.

2. Η ιστορία του Μάριου

                Είμαι 13 χρονών και έχω ένα πρόβλημα με το θείο μου τον Κώστα που είναι 17 χρονών. Ο Κώστας μένει μαζί μου, όταν λείπουν οι γονείς μου. Την τελευταία φορά που έμεινε μαζί μου ενεργούσε περίεργα. Αρχικά δε με άφηνε από τα μάτια του ούτε στιγμή. Ακόμη και όταν πήγα να κάνω ένα μπάνιο επέμενε να αφήσω την πόρτα ανοιχτή. Καθώς έκανα μπάνιο, ο Κώστας τραβούσε φωτογραφίες μου στο μπάνιο. Μου είπε ότι δεν είχε φιλμ στη φωτογραφική μηχανή και το έκανε για αστείο, αλλά εγώ δεν το βρήκα καθόλου αστείο. Το βράδυ μου είπε να πάω στο κρεβάτι του για να δούμε τηλεόραση μαζί, μόνο που είχε βάλει στο βίντεο μια ταινία σεξ. Μου είπε να μην το πω σε κανέναν, γιατί τότε θα βρίσκαμε τον μπελά μας και οι δυο.

§         Το γεγονός ότι ο Κώστας είναι συγγενής του Μάριου και μόνο 17 ετών σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι πιθανός κίνδυνος για το Μάριο;

Ø      Θυμήσου ότι καθένας μπορεί να κάνει σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποίηση. Πολλές φορές είναι μέλη της οικογένειας ή κάποιοι, τους οποίους το παιδί γνωρίζει.

Ø      Πολλοί σάτυροι έχουν αρχίσει να παρενοχλούν άλλους από την ηλικία της εφηβείας.

§         Μήπως το γεγονός ότι ο Κώστας δεν έχει ακουμπήσει το Μάριο σημαίνει ότι δε συνέβη σεξουαλική κακοποίηση;

Ø      Ο Κώστας παραβίασε την ιδιωτικότητα του Μάριου τραβώντας φωτο-γραφίες που ο Μάριος δεν ήθελε. Αυτό είναι μια μορφή κακοποίησης.

Ø      Το να δείξει στο Μάριο πορνογραφική βιντεοταινία, είναι μορφή σεξουαλικής κακοποίησης και συνήθως είναι το προκαταρκτικό μιας σεξουαλικής επαφής.

§         Θα έβρισκε τον μπελά του ο Μάριος, αν έλεγε στους γονείς του για τον Κώστα;

Ø      Δεν υπάρχει τίποτα για να κατηγορηθεί ο Μάριος. Δεν έκανε τίποτα κακό.

Ø      Σε κάθε περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης, ο δράστης έχει την υπευθυνότητα.

3. Η ιστορία του Τάκη

                Με λένε Τάκη. Πηγαίνω στην τρίτη Γυμνασίου και έχω πολύ καλούς βαθμούς. Αυτό σημαίνει ότι δεν είμαι χαζός. Όμως τις προάλλες συνέβη κάτι που με έκανε να νιώσω βλάκας. Κάποιοι τύποι από το σχολείο αποφάσισαν να φτιάξουν μια μυστική παρέα, όπου θα συμμετείχαν λίγα παιδιά. Θα ήταν κάτι το διασκεδαστικό, όμως, για να γίνεις μέλος, θα έπρεπε να σε προτείνει κάποιο από τα ήδη μέλη. Λοιπόν, ένας από τους φίλους μου που είχε γίνει μέλος της παρέας μου πρότεινε μια μέρα να πάω κι εγώ. Ενθουσιάστηκα, γιατί ήθελα πολύ να συμμετάσχω. Μου είπε ότι η παρέα συναντιότανε το απόγευμα σε κάποια παλιά αίθουσα του σχολείου. «Θα ξεφύγουμε και θα διασκεδάσουμε», μου είπε και μου έπιασε τον ποπό.

§         Τι νομίζεις ότι εννοούσε ο φίλος του Τάκη όταν είπε ότι «Θα ξεφύγουμε και θα διασκεδάσουμε» και του έπιασε τον ποπό;

Ø      Οι μυστικές παρέες πολλές φορές χρησιμοποιούνται από ανώμαλα παιδιά, για να εκμεταλλεύονται άλλα ανυποψίαστα παιδιά.

Ø      Η χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών, για να μειώσουν τις αντιστάσεις στη σεξουαλική κακοποίηση, είναι αρκετά συχνή.

§         Αν υποθέσουμε ότι ο Τάκης πήγαινε στη συνάντηση και κατέληγε να κακοποιηθεί σεξουαλικά από κάποιο άλλο παιδί, πώς νομίζεις ότι θα ένιωθε;

Ø      Τα περισσότερα παιδιά νιώθουν πολύ ντροπιασμένα, όταν καταλάβουν ότι τα κορόιδεψαν. Πολλές φορές φοβούνται ότι οι άλλοι θα τους θεωρήσουν ομοφυλόφιλους, αν μάθουν ότι κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από άλλα αγόρια.

Ø      Η ντροπή μπορεί να κάνει τον Τάκη και άλλα παιδιά που βρίσκονται σε αυτή τη θέση να μην αναφέρουν την κακοποίηση.

Πηγή: ΤΟΠΙΚΗ ΕΦΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ



Μαμά μου, μπαμπά μου, να θυμάσαι ….

Μη με παραχαϊδεύεις. Ξέρω καλά πώς δεν πρέπει να μου δίνεις πάντα ό,τι στου ζητώ.

Μην αλλάζεις στάση απέναντί μου συνέχεια. Προτιμώ να είστε σταθεροί μαζί μου. Νιώθω περισσότερη σιγουριά.

Μη με κάνεις να νιώθω μικρότερο από ότι είμαι, γιατί τότε εγώ προσπαθώ να φαίνομαι μεγαλύτερο.

Μη μου κάνεις παρατηρήσεις μπροστά σε άλλους. Είναι πιο καλά να τα λέμε όταν είμαστε μόνοι.

Τα λάθη που κάνω δεν είναι αμαρτίες. Είναι λάθη και μπορώ να τα διορθώσω.

Μη με προστατεύεις πάντα. Άφησε με να σκοντάψω, να πέσω, να χτυπήσω για να πάθω και να μάθω.

 Μη με προστατεύετε από τις συνέπειες των πράξεων μου. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω για να μάθω.

Μη θυμώνεις όταν λέω ότι «δε σε χωνεύω». Εσένα «σε χωνεύω». Τη δύναμή σου «δε χωνεύω»/

Μη μου κάνεις συνεχώς παρατηρήσεις γιατί αναγκάζομαι «να το παίζω κουφός – η»

Σας λέω την αλήθεια: κάποιες φορές σας λέω ψέματα.

Μαμά μου, μπαμπά μου κάθε μέρα μεγαλώνω. Μη το ξεχνάς.

Δεν είμαι χαζός/χαζή. Το ξέρω ότι δυσκολεύομαι να μάθω κάποια απλά πράγματα. Όμως την ώρα που προσπαθώ να συγκεντρωθώ, το σώμα μου μού ζητάει να κουνηθώ και το μυαλό μου δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί σε αυτό που προσπαθώ. Πόσο με κουράζει αυτό!

Όταν με ρωτάτε ευθέως για ένα γεγονός, δεν είμαι σε θέση να το περιγράψω ή μιλάω λίγο γι' αυτό. Επίσης όταν γράφω γρήγορα, ο γραφικός χαρακτήρας μου είναι άσχημος, σχεδόν δυσανάγνωστος κάτι που με απογοητεύει πολύ και ας μην το δείχνω. Τέλος όταν διαβάζω, δεν καταφέρνω να κατανοήσω το κείμενο και πολλές φορές πρέπει να μου το εξηγήσετε ξανά και ξανά.

Δε θέλω δραστηριότητες πάνω από τις δυνάμεις μου. Κουράζομαι και απογοητεύομαι. Περιμένετε, θα μεγαλώσω!

Μη μου δίνετε επιπόλαιες υποσχέσεις. Νοιώθω πολύ περιφρονημένος όταν δεν τις κρατάτε.

Έχω έντονο το αίσθημα του δικαίου. Θυμώνω πολύ και αισθάνομαι άχρηστος όταν με αδικείτε. Με ενοχλεί όταν με κατακρίνετε για κάτι που δεν μπορώ να κάνω. Το ξέρω ότι δεν μπορώ να το κάνω και θυμώνω και εγώ με τον εαυτό μου!

Μη διανοηθείτε ποτέ, πως θα πέσει η υπόληψή σας αν μου ζητήσετε συγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σας, μου δημιουργεί πολύ θερμά συναισθήματα απέναντί σας και μου μαθαίνει να ζητώ και εγώ συγγνώμη για τα σφάλματά μου (που μάλλον είναι και αυτά πολλά).

Μη με συγκρίνετε με άλλα παιδιά. Νοιώθω πολύ άσχημα, χάνω τον εαυτό μου. Είμαι μοναδικός-(ή).

Παίξτε μαζί μου. Σας θέλω γιατί μου αρέσετε. Σας έχω ανάγκη για να με οδηγήσετε στα μονοπάτια της φαντασίας και του παραμυθιού.

Απλές συμβουλές των ίδιων των παιδιών προς τους γονείς. Με τον δικό τους ιδιαίτερο και απολύτως ειλικρινή τρόπο, στην ουσία ζητούν αγάπη, ποιοτικό χρόνο, ενσυναίσθηση, προσεκτική ακρόαση, διαθεσιμότητα, κατανόηση, άνευ όρων αποδοχή. Ζητούν να ανατραφούν ως παιδιά του θέλω και όχι μόνο του πρέπει, να μην αποτελούν συνέχεια της ζωής μας, αλλά να είναι η αφετηρία της δικής του ζωής. Μια ζωή δικαιούνται έτσι και αλλιώς.

Επικοινωνία για κείνα σημαίνει, ακούω με τα αυτιά, τα μάτια και τη καρδιά κάτι που οι ενήλικες δείχνουν να έχουν ξεχάσει. Ζητούν τη προστασία από τις αρρώστιες και τους κινδύνους της ζωής όχι όμως μέσα από την απομόνωση αλλά οπλίζοντάς τα εναντίον τους.

Καλό είναι να αναρωτιόμαστε συχνά πριν πούμε ή κάνουμε κάτι, ποιος είναι ο ενήλικας στη σχέση, ακούμε το παιδί και τα συναισθήματά του, γνωρίζουμε τις ανάγκες του, τι σχέση θέλουμε να έχουμε μαζί του;

Είναι γεγονός πως στη σημερινή κοινωνία δε μπορείς να αναθρέφεις το παιδί σου με τις συνταγές του χθες.

Η εμπιστοσύνη στον εαυτό του, η συναισθηματική αυτονομία και οι δεξιότητες στις σχέσεις είναι απαραίτητα εφόδια.

Μαμά, μπαμπά να θυμάσαι ….



Μαμά μου μη Φοβάσαι!

Η μαμά που φοβάται, βλάπτει σοβαρά το παιδί της……
Υπάρχουν μαμάδες που δεν βγάζουν έξω τα παιδιά τους τον χειμώνα επειδή φοβούνται μην κρυώσουν, Μαμάδες που τηλεφωνούν στον παιδίατρο μέρα παρά μέρα. Μαμάδες που τρέμουν μήπως τα παιδιά τους πέσουν και χτυπήσουν. Αν είσαι κι εσύ μια από αυτές, μάθε πως θα βάλεις φρένο στις φοβίες σου, για το καλό του παιδιού.
Οι κίνδυνοι από τους μητρικούς φόβους
· Το παιδί που μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον «αποστειρωμένο», όπου η μητέρα κάνει υπερπροσπάθεια να θωρακίσει το παιδί της από μη πραγματικούς κινδύνους, μεγαλώνοντας εκδηλώνει φόβους και φοβίες για ανύπαρκτες απειλές, διακρίνεται από μια γενικότερη συστολή, παρουσιάζει μειωμένη αυτοπεποίθηση, αλλά και αδυναμία να διακρίνει τους πραγματικούς κινδύνους και να προστατεύσει αποτελεσματικά τον εαυτό του όταν πραγματικά χρειαστεί.
· Εγκλωβισμένο σε ένα περιβάλλον όπου οι απαγορεύσεις είναι μέρος της καθημερινότητας, διστάζει μεγαλώνοντας να πάρει πρωτοβουλίες ή ρίσκα και δυσκολεύεται να αναπτύξει επαρκώς τις δυνατότητές του γεγονός που το επηρεάζει αρνητικά στην περαιτέρω προσωπική του ολοκλήρωση, στην κοινωνική του καταξίωση ακόμη και στην επαγγελματική του ευημερία.
· Οι απαγορεύσεις δημιουργούν ένα ανήσυχο, φοβισμένο, θλιμμένο, καταθλιπτικό και συχνά αντιδραστικό παιδί το οποίο θα εναντιωθεί στη μητέρα του ακόμη και για πράγματα για τα οποία εκείνη ενδεχομένως να έχει δίκιο.
Πώς θα ελέγξουμε τις φοβίες μας
Εντοπίζουμε από που πηγάζουν. Είναι από συγκεκριμένες εμπειρίες της ζωής; Έχουν βάση στην πραγματικότητα; Αν όχι, τότε θα πρέπει να ελέγξουμε τον εαυτό μας και ίσως να ζητήσουμε τις συμβουλές κάποιου ψυχολόγου. Θα πρέπει να διακρίνουμε τα όρια του φανταστικού από το πραγματικό και αντίστοιχα να θέσουμε όρια στις απαγορεύσεις μας. Ο μπαμπάς του παιδιού είναι συχνά πιο λογικός και πιο συγκρατημένος από τη μαμά σε τέτοια θέματα. Ας ακούσουμε τη γνώμη του. Επίσης, οι άλλες μαμάδες που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα με συνομήλικα παιδιά μπορούν να μας βοηθήσουν- με την προϋπόθεση να είναι πιο ψύχραιμες από εμάς βέβαια.
· Πίσω από τις υπερβολικές αντιδράσεις της μητέρας σε σχέση με το παιδί της συχνά κρύβονται οι τύψεις για το ότι η δουλειά δεν της επιτρέπει να του αφιερώσει αρκετό χρόνο από την ημέρα της. Σε αυτήν την περίπτωση, τονίζουν οι ειδικοί, είναι αναγκαία η αναθεώρηση των προτεραιοτήτων αλλά και η σωστή κατανομή του χρόνου της.
· Η μητέρα που δεν εργάζεται πάλι πρέπει να δημιουργεί χρόνο για τον εαυτό της (για ξεκούραση, αλλά και διασκέδαση με ενήλικες) έτσι ώστε ολόκληρη η ζωή της να μην περιστρέφεται γύρω από τα παιδιά, αφού κάτι τέτοιο οδηγεί σε υπερβολικές και παράλογες φοβίες και κατά συνέπεια απαγορεύσεις.
· Σε κάθε περίπτωση για να αποφύγουμε την πρόκληση αρνητικών και ανεπιθύμητων συμπεριφορών από το παιδί πρέπει κάθε απαγόρευση που του επιβάλουμε να συνοδεύεται από μία απλή και λογική εξήγηση. Μόνο έτσι δεν θα την εκλαμβάνει ως άδικη ή υπερβολική τιμωρία.

Πηγή: http://www.babyspace.gr/Article/mother-phcycology-fears/203-646.html